Kun je op een grijs industrieterrein ook groente verbouwen om jezelf van voedsel te voorzien? Dat is de vraag die Thillie Bremer zichzelf stelt met Withlof. De jonge tuinder to be heeft zich met haar tuin geworteld op het terrein naast de loods van Welcome to the village. Wij belden met haar.
Wat is Withlof?
“Eigenlijk is het een groot experiment, om van een stuk industrieterrein een stukje landbouw te maken, waarmee we onszelf (alle vrijwilligers, red.) willen voorzien van voedsel. We zitten op een industrieterrein, naast de loods van Welcome to the Village, waar we in 15 hele grote bakken voedsel produceren. En dat gaat met vallen en opstaan. Ik heb eerder een Slow Food Youth Network Academie en een moestuinieren cursus op schaal gevolgd. Hieruit kwam steeds naar voren dat je het hele proces zichtbaar moet maken om de afstand tussen stadsmensen en hun voedsel te verkleinen. Zo kun je ervaren wat er allemaal voor jouw bord met eten nodig is en leer je daar bewuster mee om gaan.”
Tuinieren op een industrieterrein? Is een stukje bos niet makkelijker?
“Juist de combinatie van zo’n grijs gebied en een groen experiment, maakt het zo mooi. Kijk, ik ben opgegroeid op het platteland, tussen kassen en weilanden. Toen ik in de stad kwam was ik gefascineerd door de stadse manier van omgaan met voedsel. Het komt wel met de nodige uitdagingen. tussen al het beton en cement wordt het heter dan op het platteland. De vele bestrating maakt het ook moeilijker om in water te voorzien. Daarom vangen we dus al het water van het dak van de loods op in een grote tank, wat we vervolgens met emmers over de tuin sjouwen. Wel ironisch eigenlijk, want tegelijkertijd hebben tuinders met ‘gewone grond’ dit jaar enorme last gehad van wateroverlast en slakken. Dat hebben we hier dan weer niet.”
Je zei dat het met vallen en opstaan gaat. Heb je daar een voorbeeld van?
“Nou, we waren reuzeblij dat we op een gegeven moment vlinders zagen in onze tuin. Want vlinders in een industriegebied, dat zie je niet zo gauw. Maar al snel bleek dat die vlinders eitjes achterlieten tussen onze kolen, die we allemaal vrij dicht op elkaar hadden. Voor we het wisten deden de rupsen daarvan zich tegoed aan onze kolen en zag we de hele kooloogst in rook opgaan. Volgend jaar gaan we de boel dus niet zo dicht op elkaar zetten.”
Wanneer is het experiment geslaagd?
“Onze grootste ambitie is om over vijf jaar de backstage van Welcome to the Village volledig van onze groente te kunnen voorzien. Dat is nogal een ambitie, want dan moeten we dus drie dagen lang, 500 mensen van eten voorzien. Daarvoor zijn we nu natuurlijk veel te klein, maar het zou heel mooi zijn als we daar naar toe kunnen groeien. Nu is het geslaagd als alle vrijwilligers zichzelf kunnen voorzien van voedsel dat we hier verbouwen.”
Kunnen mensen ook langskomen?
“Ja! We hebben op 25 september ons eerste oogstfeest. Een oogstfeest is de klassieker onder de voedseltuinen, dus dat leek ons wel passend. We hebben een markt, er komt een imker met een honingproeverij en een keramist met een workshop. Ook hebben we natuurlijk onze groente en huisgemaakte ketchup te koop. ‘s Avonds hebben we een vuurkorf, muziekje en natuurlijk een kruiwagenrace.”
Kost dat?
“Helemaal niets! Iedereen is welkom.”
