“We need more rebellious empathy”

Een kunstenaar die zichzelf inzet als sociale dienst. Zo kun je Katie Ceekay het beste omschrijven. Deze van oorsprong Ierse werkt sinds vijf jaar in Noord-Nederland en is ‘all about rebellious empathy’. Dat laat ze zien in The Complex Public Service, haar nieuwste project vanuit Welcome To The Village en VHDG. 

Wat houdt dit project in?

Eigenlijk biedt ik mezelf aan als een-op-een sociale dienst

“Eigenlijk biedt ik mezelf aan als een-op-een sociale dienst. Ik ga daarvoor op zoek naar iemand die openstaat voor een samenwerking, in welke vorm dan ook, en kijk dan naar wat zijn of haar verlangen is. Wil diegene graag meer wandelen, een taal leren, een rijbewijs halen..? Dat laatste is trouwens echt gebeurd; een van de participanten heb ik geholpen om zijn rijbewijs te behalen. Op deze manier wil ik laten zien hoe mooi het is om contact te hebben met een ander en wat daar allemaal uit voort kan komen.” 

Hoe kom je dan aan participanten?

“Om participanten te vinden, ben ik begonnen om mensen op straat aan te spreken. Ik kreeg toen best veel afwijzingen. Dat vond ik al best veel zeggen over de huidige samenleving, waar mensen op straat je normaal gesproken aanspreken om je iets te verkopen. Mensen zijn het niet meer gewend om zo op straat een babbel te maken met een vreemde. Maar er waren ook enkele mensen die het juist heel erg zaten zitten, die mijn toenadering juist verwelkomden. Opvallend genoeg waren mensen met een migratie-achtergrond het meest enthousiast.”

En wat doe je dan als sociale dienst?

“Dat is heel uiteenlopend. Ik doe aa ‘deep participation’, dus ga een vrij intensieve connectie aan. Eens in de week spreken we af, dat kan een uurtje zijn, maar ook dag. Dat is aan de ander om te bepalen. 

Een man die als nieuwkomer in Leeuwarden woont, had het in onze kennismaking over koken en toevallig ben ik ook chef. Dus we hebben samen gekookt en al gauw bleek dat hij meer zou willen leren over taart bakken. Dus nu volgen we samen een workshop taart bakken bij iemand die daar veel van weet. Maar ik heb dus ook iemand geholpen om een rijbewijs te halen. Binnenkort start ik nieuwe trajecten met vier participanten. Wat daaruit komt weet ik natuurlijk nog niet.”

Wat gaan mensen ervan meekrijgen op WTTV?

Voorafgaand aan WTTV doe ik een open call aan mensen die een ticket hebben voor het festival. Het traject met hen vindt daar namelijk plaats. Daarnaast organiseer ik Empathy Village, waar beleidsmakers in gesprek gaan met het publiek. Zo vergroot ik hopelijk de betrokkenheid van beide kanten, op een politiek geëngageerde, maar toegankelijke manier

Je noemde in ons gesprek ook ‘rebellious empathy’. Wat bedoel je daar precies mee? 

Sociale interactie vind ik onmisbaar in het leven

“Sociale interactie vind ik onmisbaar in het leven. Het geeft je nieuwe perspectieven en helpt politieke gesprekken op gang. Iets dat ik heel belangrijk vind, vooral in het huidige politieke klimaat. Maar ook zorgdragen, compassie en empathie zijn heel belangrijk en daar moeten we voor strijden. Ze worden veelal geassocieerd met zachte eigenschappen, waardoor ik het heel rebels vind om in de huidige maatschappij empathisch te zijn. Niet alleen wij mensen, maar ook organisaties en overheden zouden die eigenschap meer mogen laten zien.

Ik kom zelf uit Ierland, waar we allemaal een beetje rebels zijn van nature. Dat zie ik ook terug in de Friezen. Daarom inspireerde het project me nu al om een vervolg te maken. Mijn ambitie is om van Leeuwarden de City of Empathy te maken. VHDG en WTTV (die beide fondsen hebben aangedragen voor mijn huidige project) zien daar ook heil in. Een van de eerste stappen die ik daarvoor wil zetten is ervoor zorgen dat er openbare toiletten komen in de stad. Ik ben in gesprek met de gemeente om te kijken of zoiets mogelijk is. 

Dan heb je in Leeuwarden nog best wat werk te verzetten.

“Ja, haha! Maar we zullen zien wat eruit komt.”