Soms kom je van die mensen tegen die zo indrukwekkend zichzelf zijn, dat je er uren naar kunt staren of luisteren. Maha Eljak is zo’n exemplaar. Maha is namelijk een hele hoop. Punker, vrouw, skater, student, moslima, Sneeker, creatieveling, hokjesdoorbreker, model… We spraken haar naar aanleiding van haar eigen Mahazine, dat ze maakte over zichzelf. Over hoe ze in het leven staat, wat ze van de wereld vindt en waarom iedereen volgens de regels van punk zou moeten leven.
Wanneer we Maha spreken komt ze net terug uit Amsterdam, van een casting voor Calvin Klein en Tommy Hilfiger. Skateboard op de rug, veiligheidsspeld in het oor en van hijab tot skateschoenen in het zwart gekleed.
Je hebt een nogal punk looking zine uitgebracht dat helemaal over jezelf gaat. Hoe kom je daar zo bij?
“Het begon eigenlijk met een opdracht vanuit mijn opleiding en van daaruit is het nogal een project geworden. Ik heb vooral de missie om stereotypes te ontkrachten en dat wil ik met deze zine doen. Ik heb in mijn leven zo vaak meegemaakt dat mensen mij in een hokje probeerden te stoppen. Ja, dat lukt niet als je een zwart moslim meisje met punkkleding bent. Dat vinden mensen dan soms wel verwarrend. Ik denk dan: doe niet zo moeilijk, ik ben gewoon Maha en ik maak mijn eigen hokje wel. Dat is ook echt wel mijn boodschap: wacht niet tot iemand anders voor jou gaat staan, of jou gaat representeren. Do it yourself!”
Waaraan merk je dat mensen je in hokjes willen stoppen?
“Ik heb meegedaan aan Hollands Next Top Model en daar zeiden ze heel trots dat ik het eerste zwarte moslim meisje was. En dat vond ik eigenlijk helemaal niet cool. Kijk, HNTM heeft me wel echt veel sterker en zelfverzekerder gemaakt. Het leerde me de wereld beter kennen. Dankzij het programma werd ik ineens van een onzeker mugje een hele sterke olifant. Overigens was ik daar nog niet zo punk als nu.”
Waar komt die krachtige houding van jezelf representeren vandaan?
“Eigenlijk was ik altijd een best onzeker iemand. Op school hield ik me een beetje afzijdig. Ik sprak me niet zo snel uit, maar was tegelijkertijd ook wel rebels en tegen de regels aan het schoppen, juist om de onzekerheid te onderdrukken. Ik zocht ook altijd mijn eigen weg binnen de regels. Wel grappig, want ik ben ook gelovig en dat staat natuurlijk bol van de regeltjes.”
“Hoe zoekt iemand dan een eigen weg binnen bestaande regels?”
Bij mij thuis was het niet gebruikelijk om naar een concert te gaan. Superfrustrerend, want ik was als puber mega fan van One Direction. Dat ik niet naar dat concert kon, was echt vreselijk. Dus besloot ik om een studie Event Management te doen, want dan heb je constant met concerten te maken.
Via een vriendin leerde ik op een gegeven moment de wereld van punk cultuur kennen, waar je echt doet waar je zin in hebt. Je maakt je eigen stijl, je eigen regels. Dat heb ik ook zo meegenomen in het magazine. Het begint met een Mahafest (of manifest) met de tien “regels” waar ik me wél trouw aan houd. Doe niet aan normen, maak je hard voor de underground, wees vrij van beoordeling, zet jezelf op de eerste plek, spreek je uit, durf anders te zijn… Dat soort regels. Mijn ouders zijn trouwens heel supportive als het gaat om mijn weg vinden binnen de regels. Al zouden ze me liever in iets meisjesachtige kleding zien. Maar goed, ze kunnen het wel honderd keer roepen, ik doe toch wat ik zelf wil. En als ik iets wil, dan ga ik ervoor.
Benieuwd naar Maha en haar magazine? Je kunt haar volgen op insta, via @mahaeljak.
