Het nummer Tree Tree stelt zich open voor de blik van bomen; hoe zien zij de wereld en hoe kijken ze eigenlijk naar ons? Via BoskLab duiken Nynke en Sytze verder in die vraag.
Tree tree, What do you think of me, Tree tree,
What do you see, When you look at me
Dit zijn de eerste regels uit het lied Tree Tree, van ons laatste album Plant, wat over exact dezelfde vragen gaat als Bosk. Wie zijn wij, mensenkinderen, eigenlijk. Kennen we onszelf? Kennen we onze plek op deze planeet? Hoe kijken bomen, die hier al zoveel langer zijn, eigenlijk naar ons? Een ander perspectief helpt om onszelf beter te begrijpen. Kijkend vanuit een boom zien we dat we onszelf tot koning van de schepping hebben uitgeroepen. Een inmiddels eenzame koning, zonder vrienden, zonder buren, omdat hij met niemand anders dan zichzelf contact maakt en alles om zich heen langzaam maar zeker vernietigt.
Bosk heeft iets voelbaar gemaakt. Iets wat we ons al wel konden voorstellen (een wandelend bos in een stad, dat moet vast tegek zijn) echt voelbaar gemaakt. Wat het doet, met de atmosfeer, je lijf en je gemoed als er bomen staan op een plek waar ze eerst niet waren. En dan zijn alle woorden ineens overbodig. Precies dat is wat ons ook overkwam. Voordat Bosk begon hadden we een idee voor een ‘extended version’ van Tree Tree, op ritme gebaseerd, met spoken word en een hoge energie. Die versie gaat er wel komen, maar met Bosk heeft het niet veel te maken. Bosk roept juist op tot stilte, weglaten, zijn en tijd nemen. Dat laatste zouden we dan ook graag willen doen. Het mooie van Arcadia is dat het met deze 100 dagen niet klaar is, maar dat we alle indrukken kunnen laten sudderen richting 2025 en 2028. Bosk heeft een geweldig vruchtbare bodem gelegd en ons geleerd dat we erop kunnen vertrouwen dat daar hele mooie dingen uit kunnen groeien als we het tijd en liefde geven.
