Als je in een dorp woont, krijg je te maken met sociale controle en de saaiste weekenden die je je maar voor kunt stellen. Toch? Not at all dus, vindt Titia Groenhof (21, Feanwâlden). Deze Feanwaldster ziet zichzelf best nog eens emigreren naar het buitenland, zolang ze maar in een dorp kan wonen. Met haar voorliefde voor wonen in een kleine gemeenschap draagt ze bij aan het internationale project MOVE, onderdeel van Open Village.
Wat is het project waar je aan meedoet?
“MOVE (My Open Village Europe) is een vervolg op iepen doarp, een project dat in 2018 alle inwoners van het dorp Feanwâldsterwâl portretteerde. Voor deze editie heb ik 17 jongeren drie verschillende dorpen uit Europa ontmoet in Praputnjak. Doel van MOVE is om elkaar en elkaars dorpen te leren kennen, en om samen na te denken over de toekomst van jongeren in dorpen bij grote steden in Europa. In juli 2022 komen we weer bij elkaar, maar dan in Feanwâldsterwâl, waar het dus allemaal begon.”
Je hebt de jongeren ontmoet in Praputnjak. Zie je overeenkomsten met ze?
Ik zie dat we allemaal een beetje hetzelfde zijn. We zijn allemaal opgegroeid in kleine dorpen, waar altijd een dorpsdynamiek is. Met goede en slechte kanten.Elk dorp heeft veel potentie, maar ook struggles als het gaat om die potentie waar te maken door te weinig mankracht. Er wordt ook veel geleund op echte steunpilaren binnen de dorp. Van die mensen die de kern van een dorp vormen.
In het dorp in Servië kwamen we er al pratend achter dat er een overeenkomst was met vakantiehuizen. De dorpen veranderen daar steeds meer in vakantieparken, en dat zie je hier ook wel. Vroeger waren dorpen nog gewoon kleine buurtjes, met wat lokale winkels en een kroeg. En dat was voldoende. Tegenwoordig zijn dorpen veel meer rondom steden gefocust. Je ziet veel suburbanisatie, wat voor- en nadelen heeft.
Waarom doe je mee?
“Ik zag in Doarpskompas, de lokale nieuwskrant, een artikel over Iepen Doarp van Sjoerd Litjens. Dat project wilden ze nu breder trekken, over internationale dorpen. Het sprak me gelijk aan. Ik ben zelf al actief als vrijwilliger in het dorp en bij de voetbalclub. Dat is trouwens ook de allerbeste manier om je thuis te voelen in een dorp. Ga vrijwilligerswerk doen en laat zien dat je de gemeenschap belangrijk vindt.
Met het project hoop ik op herkenning en eigenschap van jongeren en dorpen die trots zijn op waar ze wonen. We hebben al die kleine maar fijne details en zijn uniek! We hoeven niet per se naar de stad. Ik wil zelf ook echt wel in dorpen blijven wonen. Ik ben geen stadspersoon, maar sluit niet uit dat ik ooit naar de andere kant van de wereld vertrek. En dan ook weer in een dorp in de buurt van een stad ga wonen. Je bent er gewoon nooit alleen. Volgens mij ben je sneller eenzaam in een stad.”
