Het is inmiddels een week geleden dat de Wike fan ‘e Grutte Earen plaats vond. Een heel bijzonder festival, en niet alleen om het thema. Nee, juist omdat het gemaakt is op een plek waar je het niet verwacht, en wel door de mensen uit die omgeving. Hoe maak je je eigen festival vanaf nul, en wat gaat daaraan vooraf? We spreken met Eline de Vries, de artistiek leider achter deze bijzondere week!
“Het is eigenlijk allemaal vorig jaar gestart”, begint Eline. “We speelden een voorstelling bij de Grutte Earen van Burum. Er kwamen bewoners uit de omgeving helpen, en zo startten gesprekken over hoe het is om hier te wonen. En tijdens de voorstellingen realiseerden de mensen zich wat een vette festivalplek dit eigenlijk is”, vertelt ze enthousiast. “En daar startte het gesprek om samen hier op deze plek een festival te maken.”
Van vaste grond naar de ruimte
“Het stuk land van de boer waarop we de voorstelling speelden, bleek ineens ook een andere invuling te kunnen krijgen. De vrouw van de boer was degene die meteen voor een festival was. Een festival over dit terrein, in dit thema: de ruimte.”
En zo startte in december vorig jaar de eerste meeting met een groepje uit de omgeving en een aantal makers uit de culturele sector. “We werden meteen uitgenodigd bij Immarsat, het bedrijf achter de “grote oren”, de satellietschotels”, vertelt Eline. “Het was echt een inspiratiesessie, met wat we allemaal zouden kunnen doen, en hoe we het samen konden inrichten.”
Eigen grond, eigen insteek
Het thema op zich is al bijzonder voor een festival. De ruimte, om ons heen, maar ook de ruimte in onszelf om anders naar onze omgeving te kijken. “Vanuit de eerste meetings ontstonden steeds meer onderdelen van het festival. Er waren mensen die wensten dat er ook een kinderprogramma kon zijn, mensen die vonden dat er ook een eigen restaurant kon komen: zo splitsen we op in werkgroepen, die allemaal verantwoordelijk waren voor een stukje programma.”
Zo werd het lokale cateringbedrijf ingevlogen om zijn eigen restaurant daar neer te zetten, waren er een aantal mensen alle kringlopen aan het afstruinen voor de locatievormgeving, en startte weer een ander groepje op de basisschool uit de buurt een lang traject over de ruimte, met als eindpunt het festival. “Het was heel tof om te merken dat we samen met de bewoners echt iets passends neer konden zetten. De makers opperden bijvoorbeeld een nachtwandeling, en dan werd er vanuit de bewoners weer flink wat gespard over wat die nachtwandeling dan voor vorm en inhoud moest krijgen. Juist door die wisselwerking ontstonden de mooiste stukken programma”, legt Eline uit.
En daar hield het niet op. “We hadden nog nooit een festival georganiseerd”, vervolgt Eline. “Dus er kwamen best wel wat zaken bij kijken die een uitdaging waren, waar we samen een oplossing voor moesten zoeken. Maar: de hele omgeving hielp mee, zowel in de opbouw, als ook in de afbouw. Beide keren klopte er bijvoorbeeld nog een lokaal transportbureau aan, of we nog hulp nodig hadden met het vervoer van spullen: ze hebben geholpen met het tillen en verplaatsen van alle zware spullen.”
Het festival en het vervolg
Vorige week was het dan zover: het festival waar iedereen zo hard aan had gewerkt, werd realiteit. “We hebben zo ontzettend veel positieve reacties gehad van de mensen uit de omgeving, en ook alle andere bezoekers”, glundert Eline. “Mensen keken ineens met andere ogen naar hun omgeving.”
“Zo was er in de nacht een groep mannen uit Kollum die al gezellig hadden rondgehangen op het festival en net terugkwamen van de nachtwandeling. We spraken hun even en ze waren helemaal enthousiast. We vertelden ze dat er de volgende dag een silent disco was, nou: ze waren die volgende dag er ook weer bij natuurlijk!”
Dat was meteen ook een heel bijzonder moment voor Eline. “Ik kom zelf uit deze omgeving, en ik baalde vroeger altijd dat er nooit wat te doen was hier. We hebben hier geen of weinig culturele activiteiten. Ik vergeleek het vroeger vaak met grote steden en gebieden waar wel wat gebeurde”, legt ze uit. “Maar die dinsdag bij de Silent Disco zag ik de mannen uit Kollum dansen met kinderen en ouderen, terwijl aan andere kant van het weiland een groep luisterden naar astronomen van donkerte van de wadden over het sterrenstelsel. En ik besefte me toen dat dit onontgonnen gebied zoveel mogelijkheden en kansen heeft, om zo samen met de omgeving echt iets nieuws te maken, en dat dit de eerste opmars misschien wel is naar veel meer.”
Volgend jaar weer een Wike fan ‘e Grutte Earen?
“We hadden dit festival nooit kunnen maken zonder de hulp van Arcadia. Deze Wike fan ‘e Grutte Earen is onderdeel van IIS, het mienskipsprogramma van Arcadia, en het heeft misschien wel de start betekent van een jaarlijks terugkomend festival”, vertelt Eline blij. “Want alle bewoners en bezoekers uit de omgeving vroegen ons natuurlijk meteen of het volgend jaar weer komt, en ja, daar denken we zeker over na!”
Voor nu is het eerst even nagenieten nog. Bekijk hier de prachtige foto’s van Christian Kamminga!
