Zie je het al voor je? Dorpsinwoners lopen op stelten over hun ijsbanen, in een fantastische maskerade. Het lijkt wel een nieuwe Friese traditie! Kunstenaar Erik Sok gaf zijn idee vorm en is daarmee IISMASTER. Met de ‘ijsbaan op stelten’ kunnen we als mienskip de unieke sfeer van de Friese winter in ere houden, ook als er geen ijs ligt.
Friesland heeft met ongeveer 200 ijsbanen goud in handen, vindt conceptkunstenaar en voormalig art director Erik Sok uit Harlingen. ‘De ijsbanen liggen geduldig te wachten op de sfeer van gezelligheid, saamhorigheid en ‘koek en zopie’. Maar ze worden weinig gebruikt nu de winters warmer zijn. Toen ik de oproep van IIS mienskipsprojecten tot me door liet dringen viel me op hoe verschillend de ijsbanen zijn. De ene ligt altijd onder water, de andere is van beton en weer een andere is grasland. Zo kwam ik op het idee van stelten.’
Raakvlakken
Het steltlopen wordt al lang in Nederland gedaan, zo ontdekte Erik op schilderingen van bijvoorbeeld Jeroen Bosch in de late Middeleeuwen. En in de Friese geschiedenis speelde de kletsie een belangrijke rol, een speer en polstok ineen die vrije Friezen gebruikten in de strijd. ‘En ik moest ook denken aan de steltlopertjes, vogels die op het Wad Zo zijn er allerlei raakvlakken.’
Het idee kwam in zijn creatieve handen tot uitvoering: hij maakte van wilgentakken, trappers en slangenklemmen eenvoudige stelten die wonderwel goed liepen. ‘Ik ben tegen de 80 en het lukte mij goed met zo’n drietand. Dit steltlopen is dus voor jong en oud. En het is ook nog eens low-budget.’ Een wedstrijd-element in deze mogelijke nieuwe Friese traditie hoeft van hem niet zo, ‘want als er één wint, zijn er vele andere teleurgesteld. Bovendien gaat het niet om presteren. Iedereen die meedoet, krijgt een Gouden Tak.’
In ontwikkeling
Erik is bezig om een ijsclubs te vinden die het project verder mee oppakt, zodat het vanzelf gaat groeien. Intussen blijft zijn spreekwoordelijke kunstzinnige emmer overstromen met goede ideeen, zo maakt hij veel installaties en opende hij pas een museum/galerie aan huis: werkplaats 12. Maar wat zou het mooi zijn als de ijsbanen op een vast moment in het jaar weer even middelpunt van het dorp zijn, mijmert hij. ‘Het gaat om de mienskip, het samenzijn, zo worden de ijsbanen enthousiast gebruikt.’ En mocht er toch gewoon een flinke winter komen, dan is er niets verloren. Dan gooien we de stelten aan de kant en halen we de redens út ’t fet.
