“Ik heb me meteen vanaf het begin ‘overgegeven’ aan wat er op mijn pad kwam. Een manier van werken die ik zou omschrijven als luisteren en volgen, gepaard met een zeker vertrouwen in een soort ‘voorzienigheid’ (wat ik nodig heb, zal wel op mijn pad komen). De vrijwilligers die het Bosk verplaatsen: het is me opgevallen hoe belangrijk de vrijwilligers zijn en hoe betrokken ze zijn bij het verplaatsen van het Bosk. Voor mij is er het hele proces een worsteling geweest tussen positieve en negatieve gevoelens en gedachten over Bosk. Aan de ene kant: Wow! Hoe mooi reageren de mensen en verandert de stad. Aan de andere kant: een kostbaar luchtbos (dat gewoon geen bos is), met als dieptepunt de vogelgeluiden uit dichtgemaakte vogelhuisjes.
Ik heb mijn Friese wortels aangeraakt in dit proces. In de vorm van Friese teksten die ik zowel zelf heb geschreven (met een woordenboek in de hand) en uitgesproken (ook al kon je vast horen dat ik het niet dagelijks spreek). Dit had ik niet kunnen doen zonder de hulp van Antsje.
Een grote rol papier – die ik aanvankelijk wilde opknippen – bleek een prachtige opmaat naar wat nu voor mij een vast onderdeel zal zijn van mijn schrijf- en maakproces. Een grote rol volschrijven maakt schrijven en groei van een tekst op een heel andere manier toegankelijk dan in een notitieboek of op een computer. (Alle tekst wortelt in dezelfde bodem!)
Nu ik ‘klaar’ ben, voelt het nog helemaal niet af en ‘eindig’ met alleen maar meer vragen, dan toen ik begon. Ik hoop dat het Bosk, de kunstenaars die ik ontmoet heb en de ervaringen die ik heb opgedaan allemaal blijken te wortelen, in een gedeeld mycelium.”
