10 Friese albums die er toe deden...

Eindejaarslijstjes, heerlijk! Maar wat waren de 10 beste Friese albums dit jaar? We vroegen het aan Mr. Fryske Pop: platenbaas Theo van der Veer. Lezen, opslaan en luisteren maar!

Cloudsurfers – Don’t Know What Hit Me (Eigen beheer)

Het gaat hard met Cloudsurfers, de band won in de herfst van 2020 de Kleine Prijs van Fryslan, nam deel aan Popronde én bracht ook nog eens een debuutplaat uit in eigen beheer. Een plaat vol aanstekelijke punk rock liedjes, die zeer goed ontvangen werden. CLOUDSURFERS is een aanwinst voor zowel de Friese (al opereert de band tegenwoordig vooral vanuit het oosten van het land) als de Nederlandse muziekscene.

Delore – Je Hebt Het (Eigen beheer)

In 2019 won Delore de Kleine Prijs van Fryslan, de band nam vervolgens geen overhaaste beslissingen. Vandaar ook dat de debuut EP van de band op zich liet wachten tot dit jaar. Een keurig en tot in de puntjes verzorgde album. Op de EP Je Hebt Het staan 5 Nederlandstalige aanstekelijke en toegankelijke electro popliedjes over de liefde en welke vragen en problemen deze elke keer weer met zich meebrengt. 

DINA – Heart (AudioSport Records)

De liefde voor west Afrikaanse muziek is duidelijk terug te horen in de muziek van DINA, niet voor niets noemt ze de muziek die ze maakt dan ook indie-world. Heart is dan ook een plaat vol repeterende Afrikaanse ritmes en gitaarpartijen. Dit gecombineerd met het wijdse geluid van het Friese platteland maken van Heart een intrigerend album wat onder je huid gaat zitten. 

Electric Hollers – Live in Neushoorn (Friese Vinyl Club)

Vlak voordat Nederland vorig jaar op slot ging kwam het titelloze debuutalbum van het Leeuwarder bluesrock trio Electric Hollers uit. De plaat werd gepresenteerd in Neushoorn, Leeuwarden. Van dat optreden werden opnames gemaakt, die uiteindelijk ook weer op vinyl geperst werden, ook deze werd weer gepresenteerd in Neushoorn, met een spetterende releaseshow: het Droste Effect in optima forma. Electric Hollers is een (live)band waar we in Friesland best wel een beetje trots op mogen zijn.

Laguna – Pavel (Friese Vinyl Club)

In 2020 verscheen de (korte) film Pavel van Jonathan Sipkema en Bente Hout. De soundtrack van die film werd dit jaar uitgebracht op vinyl. Hiervoor verantwoordelijk is Bente Hout, opererend onder de naam Laguna. Pavel is het eerste werk dat ze uitbrengt na het uiteenvallen van Sväva. De vier sfeervolle liedjes zijn het beluisteren meer dan de moeite waard. Pavel is een mooi en veelbelovend debuut EP van een act waar we hopelijk nog meer van gaan horen.

Nynke Laverman – Plant (Eigen beheer)

Na vier jaar verscheen er dit jaar een nieuwe plaat van Nynke Laverman, of liever een multimediaal project. Want parallel met het uitbrengen van de single bracht Laverman ook elke maand een podcast uitzending uit, met de centrale vraag: wie willen we zijn als mens? Het album wordt omschreven als een fluisterzacht mooie, indringende muzikale trip, in zowel de Friese als Engelse taal!

Onna Limb – Silent Alarmist (Eigen beheer)

Muzikale duizendpoot Jochem Knoef ken je van Woe Blind Birds, maar hij ook solo muziek. Dit jaar bracht hij als Onna Limb de EP Silent Alarmist. Een plaat die muzikaal in het verlengde ligt van zijn andere projecten. Silent Alarmist telt zes indiepop liedjes die niet persé heel toegankelijk zijn, maar daarom niet minder geslaagd. Dit geldt overigens voor de hele EP.

Jeroen Smalbrugge – Waves (Eigen beheer)

Afgelopen najaar overleed singer-songwriter Jeroen Smalbrugge, veel te jong. Ruim tien jaar geleden lag de wereld aan zijn voeten. Smalbrugge, een talentvol muzikant schreef het ene naar het andere mooie liedjes, maar nog voordat hij door zou breken werd hij ziek, met up en downs. Muziek bleef een rode draad in het leven van Jeroen en vlak voor zijn overlijden kwam er toch nog een EP van hem uit, met behulp van familie en de vrienden van William Seen’s Transport Music. De titelloze EP is een mooi monument geworden. Met name het afsluitende Waves is van ongekende schoonheid!

William Seen’s Transport Music – I’m The Ocean (AudioSport Records)

Ruim negen jaar hebben de fans moeten wachten op een tweede album van William Seen’s Transport Music, maar dit voorjaar zag I’m The Ocean eindelijk het daglicht. Door de drukke werkzaamheden waren de opnames lang op de plank blijven liggen, maar vorig jaar vonden de heren eindelijk tijd om de plaat af te maken. Het resultaat mag er zijn, een twaalf tracks tellende gitaarplaat (stuk voor stuk pareltjes), die zich prima kan meten de beste Nederlandse gitaarplaten in zijn genre.

ZEA – Witst noch dat d’r neat wie (Subroutine Records)

Fries om utens Arnold de Boer woont al geruime tijd in Amsterdam, maar is nog met regelmaat in Friesland te vinden voor optredens. Dit jaar maakte hij, na Moarn Gean Ik Dea (2019) zijn tweede Franstalige album: Witst noch dat d’r neat wie. Een album vol met minimale, akoestische liedjes, met als prijsnummer Wat moatte wy dwaan as wy gjin jild hawwe, een prachtig duet met zangeres Dina.